Excelsiors Football Memories organiseert, zoals bekend, twee soorten bijeenkomsten: wekelijks een kleine bijeenkomst en eens in de vijf/zes weken een ‘groot evenement’. De ene keer met zo’n vijftien deelnemers en bij de ‘happenings’ in de regel veertig tot vijftig gasten.
Vast aanwezig bij beide bijeenkomsten zijn Corrie Meerkerk en Astrid Wickel. Laatst, bij het evenement ‘Voetbal is meer dan alleen een wedstrijd’, met de technische staf en enkele spelers van het huidige eerste elftal van Excelsior Rotterdam te gast, zaten beide dames aandachtig te luisteren. En kwamen ze na afloop tot de conclusie ‘dat alles wel veranderd is, de laatste tijd’. Op de vraag wat ze daarmee bedoelden, kwam een bijzonder en onverwacht antwoord. Met ‘vroeger’ bedoelden ze de jaren zeventig, de tijd waarin zij samen de F-jes van Excelsior trainden.
Alle reden voor een gesprek met Corrie Meerkerk (91) en Astrid Wickel (82). Zij zijn zonder enige twijfel ‘echte’ Excelsior-vrouwen.
Vertel daar eens over, dames…
Corrie: ,,Mijn overleden man Ton voetbalde bij Excelsior en later kort bij NAC Breda. Daarna werd hij scheidsrechter en docent op de voetbaltrainersopleiding. Samen deden we veel vrijwilligerswerk bij de vereniging, zoals ‘hulp’ in de kantine. Ton woonde min of meer op Woudestein. Onze zoon Ton jr. heeft hier in de jeugd gespeeld en Gerard, onze andere zoon, is hier nog jeugdtrainer geweest.’’
Astrid: ,,Mijn overleden man Piet Wickel speelde bij Excelsior in het eerste en verdiende in die tijd in een heel jaar wel 250 gulden. Daar heeft hij toen een zeilboot van gekocht. Onze zonen Jan en Peter hebben hun hele juniorentijd hier op Woudestein gespeeld. Piet is later bij de veteranen van Excelsior gaan voetballen in het elftal met Henk Schouten, Piet de Kramer en Frans van der Heide.
En toen gingen jullie de F-jes trainen?
Astrid: ,,De jongens van zes en zeven jaar mochten toen nog geen wedstrijden spelen, maar we wilden ze wel graag bezighouden en aan ons binden. Ze mochten trainen, maar er waren destijds geen jeugdtrainers. Voorzitter (van toen) Jaap Bontenbal zorgde ervoor dat wij een trainerscursus konden volgen, waarna we allebei gediplomeerd waren.’’
Corrie: ,,We hebben het zo’n jaar of twee gedaan. Met veel plezier en waardering vanuit de club. Maar ook toen al had je ‘zeurpieten en bemoeiallen’ tussen de ouders. Dat werd mij te veel en toen ben ik ermee gestopt.’’
Astrid: ,,We trainden op woensdagmiddag en Piet van mij maakte daarvoor op dinsdagavond een soort van trainingsplan. Dat we vervolgens trouw uitvoerden. En langs het veld was Thijs Libregts (destijds hoofdtrainer) vaak aanwezig. Thijs had soms aanvullende tips en kan zich onze trainingen nog goed herinneren. Later werd Piet trainer van veel jeugdselecties en gingen we samen naar toernooien, ook in het buitenland.’’
Zelf nog gevoetbald?
Corrie: ,,Nee, ik niet.’’
Astrid: ,,Eigenlijk niet, maar op bepaalde dagen stonden er houten doelen met gaten erin op het veld. Dan moest je de bal door zo’n gat schieten. Was ik trouwens best goed in.’’
