In een van de video’s over tien jaar Excelsior Foundation vertelt de twaalfjarige Vera over haar deelname aan Playing for Success. Ze kwam daar omdat ze weinig zelfvertrouwen had. Mede dankzij Playing for Success ging zij zich zekerder voelen: ,,Ik ging op een avond voor de spiegel staan en zei tegen mezelf: jij mag er ook zijn.’’
Vera voelde zich nogal eens onzeker over zichzelf. De oorzaak hiervan lag onder meer in het feit dat zij werd gepest. ,,Dat begon aan het begin van de basisschool, in groep 2 en 3. Ik kan het me allemaal niet precies herinneren, maar ik weet wel dat er heel vervelende dingen zijn gebeurd. Ik was altijd al een beetje onzeker, maar dat pesten heeft het erger gemaakt.’’
Vera zat op een school waar de klassen door een terugloop van leerlingen heel klein waren. ,,Ik zat in een klas van zeven kinderen en ik was samen met een ander het enige meisje. Wij werden allebei gepest. Ze zeiden onder meer dat ik dik was. Ik vond dat heel vervelend om te horen. Ik wilde dat het zou stoppen, maar dat gebeurde niet. Ik ging daardoor niet graag naar school.’’
Doordat haar school ophield te bestaan en ook de school waar ze daarna kwam verdween, duurde het even voordat ze uiteindelijk bij Playing for Success terechtkwam. Haar broer had eerder ook met succes deelgenomen aan dit programma van de Excelsior Foundation. De eerste aanmelding gebeurde via haar tweede school, maar toen zat corona deelname nog in de weg.
,,Door al die sluitingen heeft ze een beetje pech gehad op de basisschool, maar het ergste was dat ze zichzelf niet meer was’’, vult haar moeder aan. ,,Ze zat in die tijd ook op dansles en daar kon Vera zichzelf zijn en was ze een lekkere flierefluiter. Maar op school kroop ze in haar schulp. Ze was bang om dingen fout te doen en werd heel faalangstig.’’
Toen ze bij Playing for Success binnenkwam, moest ze eerst wennen. ,,Ik kende niemand en vertrouwde niet zo veel mensen. Maar we deden opdrachten waardoor je echt jezelf kon zijn. Je kon geen fouten maken en dat voelde heel fijn. Alle kinderen hadden hun problemen. Je hoefde je daarvoor niet te schamen. We leerden elkaar zo goed kennen, dat ik er echt vriendinnen aan heb overgehouden.’’
Naast de opdrachten, vond Vera het fijn om met haar begeleider en de kinderen in haar groepje te praten. Ze had niet alleen veel plezier, maar haar zelfvertrouwen groeide ook. Zo was ze altijd als de dood als ze een presentatie moest houden. Dat is nog steeds niet haar hobby, maar het gaat beter dan voorheen: ,,Vroeger moest ik altijd huilen als ik een presentatie moest houden, nu is dat niet meer zo. Spannend blijft het, maar het gaat beter. Ik vertrouw op mezelf en weet dat ik ook fouten mag maken. Ik ben een mens en kan niet alles goed doen.’’
,,Tijdens de periode bij Playing for Success zag je haar echt groeien’’, vertelt haar moeder. ,,Ze had veel plezier en keek er echt naar uit als ze weer mocht. Ze zit nu veel lekkerder in haar vel. De oude Vera is terug. Niet de flierefluiter van toen, maar dat is ook de leeftijd. Ze zit nu op de middelbare school en daar heeft ze gelukkig ook haar plekje gevonden. Ik kijk met een fijn gevoel op Playing for Success terug, Vera en ook andere kinderen zijn daar echt tot bloei gekomen.’’
Aan haar pesters denkt Vera niet vaak meer, al kwam ze er pas nog een tegen: ,,Dat was bij Excelsior, tijdens de zomerdagen. Het deed me eigenlijk niet zo veel. Dacht alleen maar: oké… Daarna kon ik het loslaten en dat was fijn.’’
https://youtu.be/bYiGbw9alWM
