Het kost walking footballer Piet de Lijster (70) weinig moeite elke woensdagochtend op zijn elektrische fiets van Bolnes naar Excelsior te komen: er is niets mis met zijn wilskracht én lichamelijke conditie.
Deelnemen aan de WF-sessies, hij komt naar Woudestein over de Van Brienenoordbrug, is inmiddels een deel van zijn leven. Sterker nog, de technische voetballer van voorheen IFC (Hendrik Ido Ambacht) op zondag en later VV Rijsoord en Bolnes, (op zaterdag) zou het voor geen goud meer willen missen. Kortom, Piet (binnen de lijnen ook wel Pieter genoemd, vanwege de vele andere Pieten bij Excelsiors walking football) de Lijster vindt het geweldig. ,,Het is binnen de kortste keren een hechte groep geworden, die nieuwe deelnemers als een spons opneemt”, verduidelijkt de makkelijk pratende Bolnesser. ,,Het aantal (ex)-Bolnessers bij het walking football is trouwens opmerkelijk groot. Ik ben erbij gekomen door toedoen van inmiddels Rotterdammer Hendrik Nolles.’’
Maar eerst meer over het arbeidzame leven van Piet de Lijster, dat op 16-jarige leeftijd bij Meneba (Meelfabrieken der Nederlandsche Bakkerij) aan de Brielselaan op Rotterdam-Zuid begon. ,,Ik ben er als jongste bediende van de hoofdvestiging gestart en geleidelijk opgeklommen tot Human Resourse Manager (HRM). Zeg maar chef personeelszaken, een verantwoordelijke taak. In het begin was mijn Kreidler Floret (als opgevoerde ‘buikschuiver’ de tegenhanger van de destijds hippere Puch-brommers, red.) mijn vervoermiddel. Na diverse promoties kreeg ik ‘een auto van zaak’. Daar zat mijn toenmalige directeur achter, die het helemaal in mij zag zitten. Personeelszaken bij Meneba omhelsde destijds ook veel reizen. Zo waren er, vaak na overnames, vestigingen in Leiden, Weert, Alkmaar, Wormerveer en Sas van Gent in Zeeuws-Vlaanderen.’’
Dat betekende vaak personeel aannemen – en later, in andere tijden – helaas ook weer ontslaan. Meneba had op het hoogtepunt, met tweeduizend werknemers, een marktaandeel van 75 procent van alle bloem- en andere meelproducten in handen. ,,Ik heb er – tot dat er een onvrijwillige overname kwam – met veel voldoening 38 jaar gewerkt”. Daarna was Piet nog tien jaar HRM-manager bij een verzekeringsbedrijf in Hoevelaken, om vanaf zijn 63e van een welverdiend pensioen te genieten.
En al die tijd beheerste ook sport het sociale leven van ‘mensenmens’ Piet de Lijster. In zijn nadagen was hij nog actief zaalvoetballer. Eveneens bij zijn eigen cluppie Bolnes, waar hij nog steeds, op zaterdagochtend als scheidsrechter bij de junioren actief is . ,,Mijn jongste zoon was zes jaar, toen ik daarmee begonnen ben. Hij is nu veertig! Kan je nagaan. Oh ja, net als zoveel voetballers ben ik later gaan tennissen. Dat heb bij RLTC in Bolnes gedaan, tot aan het moment waarop ik bij Excelsior met walking football ben begonnen. ‘Het bloed kruipt toch waar het niet gaan kan’. Voetbal zit nou eenmaal als DNA in m’n bloed.’’
Om het verhaal van Piet de Lijster op het sportieve vlak af te ronden: hij zou nog best ‘een jaar of tien’ aan het walking football bij Excelsior willen deelnemen, als zijn gezondheid dat toelaat uiteraard. Een compliment aan de Excelsior Foundation die dat mogelijk maakt, vindt hij, zonder namen te noemen, zeker op zijn plaats: ,,Het is geweldig hoe Excelsior ook voor ons zoveel doet. Echt een geweldige club met een fantastische Foundation. Neem alleen al hoe de uniforme kleding wordt verzorgd.”
De nog steeds fitte Piet (‘gelukkig ben ik nooit geblesseerd’) vertelt tot slot dat hij nog steeds van het leven in vele facetten geniet. Daar horen voor de vader van drie volwassen kinderen ook vakanties bij met zijn liefhebbende echtgenote Sophia en een bevriend echtpaar uit Bolnes. ,,In november vieren we steevast vakantie op Tenerife, beetje luieren en lekker eten en drinken daar. Voor een actievere vrijetijdsbesteding gaan we, later in de winter, ook met z’n vieren op wintersport naar Oostenrijk.”
Oh ja, en om toch te besluiten met het wekelijkse walking football en daaraan gekoppelde activiteiten: ,,De vaste groep klaverjassers kan, na afloop van het veldwerk, binnenkort ook op mij rekenen. Wellicht kunnen we, bij meer aanmeldingen, dan op twee tafels tegelijk kaarten. De meesten weten trouwens niet dat ik bij Meneba, thuis en op de tennis volop heb geklaverjast. En dan wél op z’n Rotterdams natuurlijk. Gewoon de slag van je maat introeven, volgens de originele spelregels.”
