Van de circa 20 Walking Footballers bij de Excelsior Foundation hoort Piet van den Berg bij de fitste spelers. En toch is Piet, die op Woudestein alle jeugdelftallen doorliep, alweer 72. Al vindt de in Rotterdam opgegroeide, maar al vanaf 1976 in Krimpen aan den IJssel woonachtige Piet zélf, ‘dat zijn uithoudingsvermogen niet meer is, wat het geweest is’. De slank gebleven speler met z’n volle haardos, is zijn leeftijd niet aan te zien.
Om de voetbalcarrière van Piet van den Berg in een notendop samen te vatten: na bij Excelsior de hoogste elftallen in de C-, B-, en A-jeugd (destijds ook regionaal) doorlopen te hebben, belandde hij bij de senioren in het vijfde elftal. En was nou niet wat hij vooraf gedacht had. Van club veranderen kon uiteraard wél en dat deed hij ook. Piet verruilde, na zijn militaire diensttijd, het rood zwart van Excelsior voor het horizontaal gestreepte blauwwit van de Xerxes-amateurs. De amateurtak was daarna met ex-profspelers als doelman Andries van Dijk, Martin Snoeck en de later na een auto-ongeluk overleden Ad Verhoeven vier maal op rij kampioen geworden en speelde (destijds in de eerste klasse) op het hoogste amateurniveau van Nederland.
Toch haalde Piet de eerste selectie, om de Zebra’s, na zes seizoenen te verruilen voor SVDPW. ,,Daar voetbalde ik, op een lager niveau met veel plezier, vast in het eerste elftal om later af te bouwen bij HION, de club van voorzitter Jacques Slotboom.’’ Om zijn gememoreerde conditie op peil te houden ging Piet van den Berg ook tennissen in zijn woonplaats Krimpen aan den IJssel, op de gravelbanen van TCK, maar ook in de hal van Tingenijssel. De bijna vijftig jaar geleden getrouwde Piet, vormt met zijn echtgenote, twee kinderen en drie kleinkinderen een trotse familie. ,,Geregeld oppassen, geeft ons écht voldoening’’, vertelt ‘opa Piet’, die naast Walking Football graag een potje biljart. Ook wordt er een moestuin in Krimpen aan den IJssel bewerkt.
Als zijn arbeidzame leven ter sprake komt, vertelt Piet van den Berg, dat hij na zijn LTS-tijd in Schiebroek ‘in de techniek wilde’. Hij begon met werken als automonteur. ,,Dat vond ik het toch niet helemaal, waarna ik het in het transport terecht ben gekomen. Eerst bij Coca Cola, als routeverkoper die ook lezingen verzorgde, om via zwaarder vrachtwagentransport als rijschool-instructeur (BE) te eindigen. Dat laatste deed ik veertien jaar bij meerdere bedrijven. Op die manier ben ik met m’n 65e met pensioen gegaan.’’
Nadat ook zijn echtgenote de pensioengerechtigde leeftijd had behaald, trok Piet met haar en de caravan ‘heel Europa’ door. Om er ‘heerlijk op het gemak’ van steden en hun omgeving te genieten. ,,Frankrijk, Italië, Spanje, Portugal, maar ook Duitsland en de Scandinavische landen zijn fantastische vakantiebestemmingen’’, weet Piet. ,,Hoewel we de caravan nog steeds hebben, laten we het buitenland op onze leeftijd nu voor wat het is. En dan blijkt dat Nederland, zeg maar van de Waddeneilanden tot Zuid-Limburg, ook geweldig is. Bestemmingen kiezen we zorgeloos, met de natte vinger. Kijken wel hoe de wind staat. In feite leven we ook zorgeloos. Al moet je wel gezond blijven, uiteraard.’’
Om het verhaal met Piet’s passie Walking Football te besluiten, daar heeft hij nog duidelijk plezier in. ,,In het begin dacht ik dat het niets voor mij zou zijn, maar daar ben ik van teruggekomen. De basis blijft voetbal en de uitstekende sfeer onderling met leeftijdsgenoten doet de rest.’’ Om met Excelsiors betaald voetbal te besluiten: ,,Hoewel van een iets oudere leeftijdsgroep, keek ik destijds graag naar Hans Bassant, Aad en Piet en Butter, Bram Geilman en Gerrit Kort. Mede Walking Footballers Bertram Tabbernee en Ton Wickel kwamen met hun lichting een jaar of twee na mij.’’
