Dick van Verre is op de bijvelden van Woudestein één van de Walking Footballers, die daar elke woensdagochtend zijn kunsten vertoont. Hij liep zo’n zesenvijftig jaar geleden als 10-jarig jongetje bij Excelsior binnen. Na zijn tijd in de C-elftallen vertrok de enthousiaste sportman naar het Crooswijkse HOV, om daar zo’n jaar of acht te voetballen. In die tijd werd hij daar ook jeugdleider. Maar Excelsior bleef hoe dan ook trekken. Als senior voetbalde Dick daarna nog vele jaren in het zwart/rood.
Ook zijn ‘bestuurlijke carrière’ bij Excelsior begon in die tijd. Van lid van de financiële commissie, via de functie van tweede secretaris tot aan penningmeester van de club toe. Dat sloot prima aan op zijn dagelijks werk. Zelf noemt hij zichzelf het liefst ‘boekhouder’, waar anderen het zochten in titels als controller of financieel manager. Zijn werkgevers waren onder meer de AMRO-bank en het krantenconcern NRC/Algemeen Dagblad. Ook het accountantskantoor PKF Wallast, niet toevallig toen sponsor van Excelsior, maakte van zijn diensten gebruik.
Met betrekking tot zijn privéleven heeft Dick van Verre, een enkele relatie daargelaten, een alleenstaand bestaan gekend en dat bevalt hem prima. Mede daardoor heeft hij voldoende tijd voor zijn moeder van zevenentachtig.
Terug naar Woudestein, nog steeds een belangrijke pijler in zijn leven. Als voorbeeld neemt de liefhebber van Kralingen hoe ‘zijn’ Excelsior in de loop der jaren is gegroeid: ,,Toen ik hier voor het eerst kwam, waren er slechts ‘twee keten’ waar nu een mooie, grote accommodatie staat.’’ Daaruit blijkt dat de huidige eredivisionist en ook de amateurtak met hun tijd zijn meegegaan. In zijn voetbaltijd ‘floot’ de huidige Walking Footballer ook regelmatig wedstrijden, soms wel drie achter elkaar. ,,Ook toen was het al lastig om vrijwilligers voor al het werk te krijgen’’, vertelt Dick.
Walking Football is voor hem, sinds zijn pensionering, een prima, wekelijks uitje. ,,Leuk en goed om weer bezig te zijn op het veld, het houdt je conditie wat op peil en je ziet iedere week weer oude bekenden. Ook in de kantine is het voor het wedstrijdje, in de rust en na afloop erg gezellig. De sfeer is, zonder aanziens des persoons, echt top. Iedereen praat met elkaar.’’
Een optelsom leert, dat Dick van Verre’s Excelsior-jaren inmiddels richting de vijftig gaan. ,,Zoals gezegd, ik was jaar tien toen ik hier kwam, was acht jaar bij HOV, dus 66 (zijn leeftijd nu) minus achttien, komt uit op 48. En dat is dus bijna een halve eeuw!’’
