In de serieportretten van deelnemers aan ons Walking Football deze keer Ton Wickel (68) en Peter Stolk (73). Zij zijn bij Excelsior én privé met elkaar vergroeid. Beide oud-Kralingers kennen elkaar al langer, maar zijn door het huwelijk van Jeanet Wickel (Tons zus) en Peter, al bijna vijftig jaar ook familiaal met elkaar verbonden. Ton woont met zijn echtgenote Marleen in Capelle aan den IJssel, Peter en Jeanet kozen vanaf 1971 voor Nieuw-Lekkerland, nog steeds hun domicilie.
De zwagers met Excelsior-bloed laten zien dat Walking Football voor alle niveau’s is. Niet dat Peter ‘er vroeger niets van kon’. De stoere verdediger doorliep op Woudestein de hoogste junioren-elftallen tot zeg maar de betaalde jeugd. In de senioren speelde hij (overigens zonder profcontract) nog in het tweede elftal, om via het derde, in het elfde team (‘Ze kwamen een man te kort’) te belanden. Dat was een hechte vriendengroep uit de Waterloostraat, hier in Kralingen. Peter: ,,We hadden een gezellig elftal, dat meerdere malen kampioen is geworden”. Toch kan zijn voetballoopbaan (‘Ik had niet altijd zin om te trainen’) niet tippen aan die van Ton Wickel.
Die maakte in het seizoen 1974-1975, in de eredivisie, als centrale verdediger bij Excelsior, naast de geroutineerde Rinus Israel, een geweldig seizoen mee. Het leverde hem een transfer van 200.000 gulden (een enorme opsteker voor de Excelsior-clubkas) naar het grote Ajax op. Ton Wickel daarover: ,,Natuurlijk was ik vereerd, maar het bleek geen ideale situatie. Hans Kraaij sr., die me als trainer/coach had aanbevolen, werd al snel ontslagen. Zijn opvolger Rinus Michels (toen teruggekeerd na een succesvolle periode bij eerst Ajax en later Barcelona), wilde alleen met fullprofs werken. En dat was ik nou eenmaal niet. Ik combineerde het profvoetbal met eerst mijn opleiding en latere baan als gymnastiekleraar.’’
Kortom, de talentvolle verdediger verruilde Amsterdam voor FC Utrecht, waar hij één seizoen bleef. In 1981 werd het FC Den Haag, waar Ton Wickel zijn semiprofessionele voetbalcarrière op 28-jarige leeftijd na drie seizoenen beëindigde. Dat om fulltime voor de klas door te gaan. ,,Ik heb een geweldige tijd gehad en met de beste centrale verdedigers ter wereld gespeeld: Rinus Israel, Ajacied Ruud Krol en Aad Mansveld (bij FC Den Haag). Wat wil je nog meer? Oh ja, ik haalde bijna het Nederlands elftal (reservespeler, uit tegen Joegoslavië).”
En Peter Stolk?
De robuuste verdediger, zoon van Excelsior-icoon Piet Stolk (van 1934 tot 1950 eerste-elftalspeler), speelde zeven jaar bij de Excelsior-amateurs en richtte zich vervolgens verder op een maatschappelijke loopbaan bij ABN Amro. Op de afdeling Trade Services, met de Coolsingel als werkplek. Daar ging op 57-jarige leeftijd zijn vervroegde (VUT)-pensioen in.
Hoe kwam je bij Walking Football terecht, Peter?
,,Echt waar, ik had 36 jaar niet gevoetbald en ben benaderd door zwager Ton en Piet de Kramer, die ik ook al vanaf mijn jeugd bij Excelsior ken. Toen hoorde ik ook dat Hans Maaskant (met medespeler Hendrik Nolles, coauteur van deze reeks verhalen) bij de WF-groep was aangesloten. De vader van Hans en Bob Maaskant (ex-trainer, voetbalmakelaar en ooit masseur bij Excelsior) had nog met míjn vader gevoetbald. Nadat we over en weer foto’s uit de oude doos hadden uitgewisseld, was het ijs gebroken. En zeker nadat Piet de Kramer vroeg, waar mijn voetbalplunje was. De week erna heb ik me aangesloten en eerlijk is eerlijk: ik zou de teamgeest en de gezelligheid niet meer willen missen. Zit ook vast bij de klaverjasploeg, super.”
Plezier
Nu spelen de zwagers dus samen Walking Football en zijn de niveauverschillen van vroeger weggevallen. Ton is weliswaar speler/trainer van de groep, maar Peter doet als stoere verdediger mét inzicht, tijdens de partijtjes nauwelijks meer voor de ex-prof onder. Het plezier dat ze aan het spel, met alles erop en eraan beleven, is ook wederzijds. Zeker na afloop, als het, met die twee erbij, steevast klaverjassen is. Een activiteit die ook tijdens de Corona-periode doorging. Bij toerbeurt bij de spelers thuis: Krimpen- en Capelle aan den IJssel, Nieuw-Lekkerland en Rotterdam. Echt gezellige bijeenkomsten, die de band tussen de Walking Football-spelers nog hechter heeft gemaakt.
Excelsior Walking Football
Begin 2020 heeft Excelsior4All Walking Football aan haar activiteiten toegevoegd. Ofwel ‘lopend voetballen’ voor 65-plussers. Dus niet hardlopen, geen slidings, geen ballen boven heuphoogte, kleine doeltjes, zonder keeper, etc. Met name om mannen met een ouderwets voetbalhart weer bijeen te laten zijn. Eerst koffie (om de beurt worden er koeken meegebracht), beetje dollen met ‘kleedkamerhumor’, maar toch werken aan de conditie met een lekker potje, ontspannen voetbal. Elke woensdagochtend (ook in de zomermaanden) is het op Woudestein ‘feest’ voor vijftien tot twintig deelnemers. En na afloop niet direct naar huis, want dan wordt er nagepraat en door een ploegje steevast geklaverjast. Pas dan wordt er – letterlijk – gepast. Interesse om ook mee te doen op woensdagochtend? Neem dan contact op met Andrean Loizides.
