Negenenzeventig lentes jong en vele dagen per week in touw voor Excelsior. Met name voor de Excelsior Foundation. Met tal van zaken. Dat is in het kort het doordeweekse leven van Piet de Kramer. Als man tussen de Walking Footballers en de Excelsior Foundation was hij dan ook binnen de kortste keren ‘aanvoerder’.
Dat gebeurde min of meer vanzelfsprekend?
Ja, dat klopt. Omdat ik het nodige voor Excelsior doe en er vaak ben, kwamen ze snel bij mij terecht. En ik kom er natuurlijk al heel lang. Vanaf mijn twaalfde. Ben dus al 67 jaar lid.
Wat deed en doe je nog meer voor Excelsior?
Om te beginnen ben ik 10 jaar jeugdsecretaris geweest, Veel werk en weinig thuis. Later werk rond de veteranen. En nu de Foundation. Die doet veel en goed werk. Voor alle leeftijdsgroepen. Vanuit het DHL Leercentrum ben ik met de jeugd, zeg maar, opvoedkundig bezig. En voor herintredende groepen vrouwen en mannen, veelal tot 35 jaar, geef ik les over het belang van netwerken. Als middel om weer om weer onder de mensen en het liefst aan het werk te komen.
En werkt dat?
Voor sommigen zeker. Na de cursus krijgen ze een diploma en dat geeft wat meer zelfvertrouwen. Hoewel de motivatie om aan de bak te willen een doorslaggevende factor is.
Je begon ooit als voetballer bij Excelsior?
Zoals ik zei, op mijn twaalfde jaar. Daarna alle jeugdteams doorlopen en als senior zelfs het eerste gehaald. Tot ik op mijn 24e een dubbele beenbreuk opliep en serieus voetballen over was. Later ben ik bij de veteranen verder gegaan, Een fantastische tijd, met fantastische voetballers, als Henk Schouten, Sjaak Roggeveen en Frans van der Heide. Heb ik tot mijn vijftigste gedaan.
Die foto van jou als Excelsior-speler, in duel met Coen Moulijn, is er vast één om in te lijsten?
Zeker. Die foto moet uit mijn veteranentijd komen. Want eerder speelde ik nooit tegen Coen, zover ik mij herinner. Er is ook een oude foto met Dick Jol, de oude spits van Volendam, waar ik tegen speelde.
Hebben je kinderen ook bij Excelsior gespeeld?
Ja, zowel Peter als Sander hebben hier gevoetbald. Zo ging dat met voetbalfamilies.
En toen kwam Walking Football…
De Foundation vroeg mij te helpen bij het opzetten van Walking Football. En even daarna ook bij Football Memories. Bij dat laatste hebben we veel steun van Walking Footballers, als vrijwilligers. Wedstrijdjes spelen tegen andere Walking Football–teams heeft eigenlijk geen voorkeur. Het draait vooral om de sociale contacten, plezier hebben en een beetje bewegen. Wat je qua voetbal ziet is dat ze nog best willen, maar ook vaak niet meer kunnen. Maar dat hebben we allemaal, dus ook daar wordt om gelachen.
Excelsior Walking Football
Begin 2020 heeft Excelsior4All Walking Football aan haar activiteiten toegevoegd. Ofwel ‘lopend voetballen’ voor 65-plussers. Dus niet hardlopen, geen slidings, geen ballen boven heuphoogte, kleine doeltjes, zonder keeper, etc. Met name om mannen met een ouderwets voetbalhart weer bijeen te laten zijn. Eerst koffie (om de beurt worden er koeken meegebracht), beetje dollen met ‘kleedkamerhumor’, maar toch werken aan de conditie met een lekker potje, ontspannen voetbal. Elke woensdagochtend (ook in de zomermaanden) is het op Woudestein ‘feest’ voor vijftien tot twintig deelnemers. En na afloop niet direct naar huis, want dan wordt er nagepraat en door een ploegje steevast geklaverjast. Pas dan wordt er – letterlijk – gepast. Interesse om ook mee te doen op woensdagochtend? Neem dan contact op met Andrean Loizides.
